65 aniversariu de la victoria escontra'l facismu na II Guerra Mundial.

En mayu de 1945 la Xunta de Repúbliques Socialistes Soviétiques vencía la Gran Guerra Patria y lliberaba Europa del facismu hitlerianu, daqué que nun foi fácil y costo munches vides humanes nel bandu soviéticu, alredor de 13 millones de persones cayeron en combate y más de 6 millones de civiles fueron asesinaos pola puxarra nazi. Dende llueu, esos díes fueron un trunfu de la humanidá, fueron un trunfu al odiu irracional, el racismu, al belicismu y a la non razón. Ciertamente, l'enemigu del movimientu revolucionario siguía siendo'l mesmu, el capitalismu burgués, el cual soltó a la bestia facista perende depués de la so crisis capitalista entamada col crack del 29.

Güei, vivimos otru desastre capitalista, propia de ñatura d'esi modelu de llibre mercáu nel que vivimos. El colapsu social y la progresiva radicalización de la sociedá van venir seles pero son yá irremediables. La situación nel mundu ye catastrófica, n'Asturies, como yá vieremos, el 20% de la población yá vive perbaxu la probitú y vamos n'aumentu. N'Europa la crisis descompón pali que pali les estructures burocrátiques y sociopolítiques de la Xunión Europea y les ferramientes de la burguesía cada vegada son más febles énte una riestra de pueblos que pieden la esperanza nel capitalismu y entamen a buscar una alternativa. Munches coincidencies cola crisis del 29, y munches más que van venir, como más guerres imperialistes y pequeñes revueltes populares.

Como vemos les asemeyances son clares y casualmente tamién nel planu tráxicu y avergoñante. Si bien falamos güei del 65 aniversariu de la victoria popular escontra'l facismu y el nazismu n'Europa, el domingu una organización neo-nazi algamaba 21 parlamentarios nel Parlamentu Griegu, un 6% del votu total nel país helenu. Grecia, ye anguañu'l país de la Xunión Europea que pior ta en términos socioeconómicos, pero tamién nel que más conflictividá social hai, con revueltes y convocatories anticapitalistes día si día tamién. Que casualidá, igual qu'Italia y Alemaña a principios del sieglu XX. ¿Nun sedrá que la burguesía griega y europea entamen a tener mieu y torna a amenazar cola bestia? ¿Nun sedrá que'l facismu nun ye sinón la pior cara'l capital?

Esto nun ye nenguna chancia, nin tan siquier de mal gustu. Nun ye un cuentu. Ye daqué qu'ehí ta, ye'l capital dimpuestu a lliquidar a los elementos más febles de la sociedá y a la propia clas trabayadora si fuere precisu, ainda aprovechándose d'ella. Poro, por toles persones cayíes a manes de los facistes, paramilitares del capitalismu, ye perimporante nun escaecer la gran xesta soviética, pero tampocu la gran resistencia asturiana escontra'l facismu y de tolos pueblos. Pa ello, ye precisu nun cayer en tolerancies barates nin siguidismos populistes. Pa que la hestoria nun se dea otra vuelta. Ye cuestión de toes y toos que'l facismu pase d'una vegada por toes al basureru de la hestoria, y pa ello vamos tener que tirar tamién al mesmu sitiu al so dueñu y amu, el sistema capitalista y les sos ferramientes de violencia y represión, como l'Estáu Español.

N'alcordanza de tolos cayíos escontra'l facismu: ¡Puxa'l Pueblu Soviéticu! ¡Puxa la llucha escontra'l capital y la so violencia!