Universo Andalucista ye un blogue andaluz que trabaya pola recuperación nacional y social de la so patria, Andalucia, faciendo un perimportante llabor a nivel hestóricu ya investigador. Esti blogue, que nos últimos cuatro años recibió 85.000 visites contién una bona montonera d'archivos hestóricos, políticos y/o culturales al rodiu del andalucismu y la esquierda. Dende'l Blogue Frayando Cadenes vimos conveniente averanos un pocu a la bloguesfera d'Andalucia y pudimos contautar colos collacios d'esti blogue, los que retrucaron a una completa entrevista que reproducimos darréu. Dende equí saludamos al compañeru encargáu d'Universo Andalucista y da-y puxu pa siguir col proyeutu y encamentamos a tolos nuesos lleutores a entrar nesti blogue p'asina tener una meyor conocencia sobre'l fechu nacional n'Andalucia y la situación alló.
ENTREVISTA A UNIVERSO ANDALUCISTA
- De primeres, ¿Cuándo ñaz el
blogue Universu Andalucista y con qué finalidá? ¿Camudaron dende
entós los oxetivos y finalidaes del mesmu?
Universu Andalucista naz n'avientu de 2007, alredor del día 4, día que'l nacionalismu andaluz reivindica como día nacional, por conmemorase coles mesmes l'entamu de la revolución cantonalista de 1868 y la cellebración de les mayores movilizaciones a favor de l'autonomía en 1977.
Los sos fines siguen siendo los mesmos dende entós, el de divulgación del ideariu andalucista y el d'altavoz pa diverses actividaes, pero tamién d'investigación y afondamientu en dellos aspeutos del denomináu Andalucismu Hestóricu, esto ye, el movimientu andalucista dende entamos del sieglu XX hasta'l franquismu.
- ¿El blogue tien un principios ideolóxicos bien llendaos y afitaos o ye un blogue andalucista y progresista más bien abiertu a tou tipu de corrientes?
Los principios que definen a UA, lo que se suel denominar como "llínia editorial", son los de la defensa d'Andalucía y el Pueblu Trabayador Andaluz, claramente enmarcaos nel nacionalismu d'esquierdes, siguiendo la másima de "Independencia y Socialismu", anque esto nun quita pa que seya abiertu a otres sensibilidaes y corrientes dientru de la esquierda andaluza o l'andalucismu d'esquierdes. La función principal d'esti blogue, que yá se marcó de primeres y que creo que se ta modestamente consiguiendo, ye la d'exercer de ponte ente toos estos enclinos, de fechu güei ta enllazáu en páxines d'organizaciones bien estremaes, dende les puramente rexonalistes hasta les más radicalmente independentistes.
- ¿Sentísvos sofitaos nel vuesu llabor pol restu de compañeros nacionalistes andaluces? ¿Recibís ayudes de coleutivos sociales o políticos?
UA ye un blogue personal, nunca tuvo aspiración de representar a naide nin a nenguna organización, d'ehí que siempres intentó coneutar colos sos llectores y llectores, que braeramente solieron respuennder en distintes midíes cola unvíu de material, yá seya hestóricu o de la más inmediata actualidá. D'otra manera, con ver qu'UA ye enllazáu, como diximos enantes, yá ye pa dase por contentu, pues ye señal de que ye lleíu. Ello ye que nos últimos cuatro años recibió más de 85.000 visites, que pa ser un blogue tan modestu creo que nun ta nada mal.
-¿Tenéis pensáu dende Universu Andalucista tener otres dinámiques amás de caltener el blogue, cómo por casu realizar trabayu de propaganda na cai?
Pel momento non, cuido qu'UA nun tien más aspiraciones. Va un tiempu ye ciertu que s'imprimió un mecheru en collaboración con otru blogue andalucista, y dacuando propúnxose-y editar dalgún tipu de publicidá, como pegadieyes o camisetes, pero creo qu'esi nun ye l'oxetivu, lo que ye güei, d'UA, pues quiciabes sedría una forma d'ampliar entá más la sopa de lletres" qu'esiste güei nel andalucismu.
- De forma resumía, ¿cual ye l'actual panorama sociu-políticu na vuesa nación? ¿Cuálos son los grandes problema d'Andalucia?
Ye un pocu difícil respuender de forma curtia a esta cuestión, pero faciendo un esfuerciu, y anque pueda sonar demasiao decimonónicu, atalanto que'l mayor problema d'Andalucía sigue siendo'l caciquismu, sobremanera'l caciquismu políticu, esi contra'l que yá lluchó va un sieglu Blas Infante, Padre de la Patria Andaluza.
Universu Andalucista naz n'avientu de 2007, alredor del día 4, día que'l nacionalismu andaluz reivindica como día nacional, por conmemorase coles mesmes l'entamu de la revolución cantonalista de 1868 y la cellebración de les mayores movilizaciones a favor de l'autonomía en 1977.
Los sos fines siguen siendo los mesmos dende entós, el de divulgación del ideariu andalucista y el d'altavoz pa diverses actividaes, pero tamién d'investigación y afondamientu en dellos aspeutos del denomináu Andalucismu Hestóricu, esto ye, el movimientu andalucista dende entamos del sieglu XX hasta'l franquismu.
- ¿El blogue tien un principios ideolóxicos bien llendaos y afitaos o ye un blogue andalucista y progresista más bien abiertu a tou tipu de corrientes?
Los principios que definen a UA, lo que se suel denominar como "llínia editorial", son los de la defensa d'Andalucía y el Pueblu Trabayador Andaluz, claramente enmarcaos nel nacionalismu d'esquierdes, siguiendo la másima de "Independencia y Socialismu", anque esto nun quita pa que seya abiertu a otres sensibilidaes y corrientes dientru de la esquierda andaluza o l'andalucismu d'esquierdes. La función principal d'esti blogue, que yá se marcó de primeres y que creo que se ta modestamente consiguiendo, ye la d'exercer de ponte ente toos estos enclinos, de fechu güei ta enllazáu en páxines d'organizaciones bien estremaes, dende les puramente rexonalistes hasta les más radicalmente independentistes.
- ¿Sentísvos sofitaos nel vuesu llabor pol restu de compañeros nacionalistes andaluces? ¿Recibís ayudes de coleutivos sociales o políticos?
UA ye un blogue personal, nunca tuvo aspiración de representar a naide nin a nenguna organización, d'ehí que siempres intentó coneutar colos sos llectores y llectores, que braeramente solieron respuennder en distintes midíes cola unvíu de material, yá seya hestóricu o de la más inmediata actualidá. D'otra manera, con ver qu'UA ye enllazáu, como diximos enantes, yá ye pa dase por contentu, pues ye señal de que ye lleíu. Ello ye que nos últimos cuatro años recibió más de 85.000 visites, que pa ser un blogue tan modestu creo que nun ta nada mal.
-¿Tenéis pensáu dende Universu Andalucista tener otres dinámiques amás de caltener el blogue, cómo por casu realizar trabayu de propaganda na cai?
Pel momento non, cuido qu'UA nun tien más aspiraciones. Va un tiempu ye ciertu que s'imprimió un mecheru en collaboración con otru blogue andalucista, y dacuando propúnxose-y editar dalgún tipu de publicidá, como pegadieyes o camisetes, pero creo qu'esi nun ye l'oxetivu, lo que ye güei, d'UA, pues quiciabes sedría una forma d'ampliar entá más la sopa de lletres" qu'esiste güei nel andalucismu.
- De forma resumía, ¿cual ye l'actual panorama sociu-políticu na vuesa nación? ¿Cuálos son los grandes problema d'Andalucia?
Ye un pocu difícil respuender de forma curtia a esta cuestión, pero faciendo un esfuerciu, y anque pueda sonar demasiao decimonónicu, atalanto que'l mayor problema d'Andalucía sigue siendo'l caciquismu, sobremanera'l caciquismu políticu, esi contra'l que yá lluchó va un sieglu Blas Infante, Padre de la Patria Andaluza.
Desplico. Anque la fachada
d'Andalucía pueda asemeyase a la imaxe qu'ufierta la propaganda
oficialista, d'una Andalucía moderna, tecnolóxica, entornada al
esterior, etc, gatuñando un pocu reparamos que lo único que
fixeron los 30 años de gobiernu monolíticu del PSOE ye sustituyir
los antiguos caciques polos sos propios emisarios, que supieron
caltener y esviar les redes clientelares nel so propiu beneficiu, y
estos de la mesma caltuviéronse firmes a la voz de los sos xefes de
Madrid, solamente espoleando una supuesta defensa d'Andalucía
cuando ellí gobernaba'l PP... pero dambos son les dos cares de la
mesma moneda como bien sabemos yá n'Andalucía y n'Asturies, polo
que l'alternanza n'Andalucía, si diérase, col PP, nun fadría más
que siguir esa mesma sienda. Y contra esto namái queda, como tamién
sabéis n'Asturies, la vía revolucionaria.Respeutu de la primer entruga, soi bien críticu cola actual situación política. Refiérome al actual pautu de gobiernu PSOE-IULVCA, creo que namái va sirvir pa eternizar eses redes clientelares y corruptes, y por que IX tráguese tolos escándalos del PSOE que van siguir desatapándose, lo que va dar más nales entá a la derecha (lléase PP y UPyD). Esa ye la mayor llástima que tengo güei, la de qu'al PSOE tea dándose-y más caña dende la derecha que dende la esquierda, yá sía andalucista o non.
- ¿Creéis qué dientru del andalucismu o nacionalismu político andaluz hai munches sigles y pocu trabayu y nivel militante?
Como
dixi enantes, nel nacionalismu andaluz hubo siempres una “sopa de
lletres"que nun taba bien claro a quién y a cuantos
representaba. Pero tamién reconozo que sí hubo y hai enforma
trabayu militante, voluntariu y desinteresáu. Lo qu'asocede ye que
non siempres se supo nin coorninar, nin coneutar de la mesma col
pueblu andaluz, qu'en munches ocasiones tienlo visto como daqué
foriatu (como la escesiva identificación demientres una dómina col
movimientu vascu) o desfasáu (cuando s'apela al pasáu andalusí
como si fuera daqué atemporal).
- ¿Cuálos consideráis que fueron los mayores llogros del andalucismu hasta agora?
Difícil. La hestoria nun ye llineal, y les meyores sociales nun son pa siempres, como nestos momentos de crisis xeneralizada tamos comprobando. Por poner dellos exemplos de conquistes del Andalucismu, vamos dicir un esternu y otru internu. Un llogru esternu, por casu, fueron ensin dulda les movilizaciones en tolos ámbitos pola autonomía pol artículu 151 l'añu 1977 y tou lo qu'ello traxo hasta l'aprobación del primer Estatutu d'Autonomía, qu'encimentó la conciencia andaluza de ser un pueblu estremáu culturalmente, colonizáu políticamente y esplotáu económicamente (sobre esta cuestión lo meyor ye averase a cualesquier de los trabayos del antropólogu Isidoro Moreno Navarro). Y un llogru internu, el demosase a sigo mesmu, que ye una ideoloxía dinámica, que s'afai a un ampliu marcu ideolóxicu-políticu, y que nun tien fecha de caducidá, mentantu la situación d'Andalucía siga siendo de dependencia y sodesenrrollu.
- ¿Cuálos consideráis que fueron los mayores llogros del andalucismu hasta agora?
Difícil. La hestoria nun ye llineal, y les meyores sociales nun son pa siempres, como nestos momentos de crisis xeneralizada tamos comprobando. Por poner dellos exemplos de conquistes del Andalucismu, vamos dicir un esternu y otru internu. Un llogru esternu, por casu, fueron ensin dulda les movilizaciones en tolos ámbitos pola autonomía pol artículu 151 l'añu 1977 y tou lo qu'ello traxo hasta l'aprobación del primer Estatutu d'Autonomía, qu'encimentó la conciencia andaluza de ser un pueblu estremáu culturalmente, colonizáu políticamente y esplotáu económicamente (sobre esta cuestión lo meyor ye averase a cualesquier de los trabayos del antropólogu Isidoro Moreno Navarro). Y un llogru internu, el demosase a sigo mesmu, que ye una ideoloxía dinámica, que s'afai a un ampliu marcu ideolóxicu-políticu, y que nun tien fecha de caducidá, mentantu la situación d'Andalucía siga siendo de dependencia y sodesenrrollu.
- ¿Cómo veis la
reivindicación nacional y social dientro del Estáu Español?
¿Creéis qu'hai motivos pa la esperanza o sois más bien
pesimistes? ¿Crees que s'averen cambeos y tresformamientos sociales
a nivel global?
Ye obviu que'l conceutu d'Estáu-Nación nun furrula pa España, nunca funcionó. Esta ye la gran diferencia del nacionalismu andaluz con otros como'l vascu o'l catalán, por poner namái dos exemplos, y ye que, sol puntu de vista de la mayor parte de los y les nacionalistes andaluces, el problema Andalucía-España nun ye un problema ente dos naciones, yá que direutamente nun reconocemos a España como una nación, porque nunca lo foi. España nun ye más qu'un centralismu artificial sobre unos territorios que nada tienen que ver ente sigo. Como amuesa si non, la politización del deporte polo xeneral y del fútbol en particular, p'apelar a una supuesta identidá y unidá nacional que nun puede argumentase d'otra manera ensin cayer nel más retrógradu franquismu.
Por tou ello, y anque la situación actual ye de francu retrocesu na esquierda y nel nacionalismu (a nivel andaluz pero tamién a nivel estatal), creo que'l tiempu va danos la razón y nun va haber más remediu que reconocer el derechu d'autodeterminación a les distintes nacionalidaes que componen güei l'estáu, igual que nel so día hubo que faese coles autonomíes, que no fondero tán diseñaes como un anticipu pa la federación d'estaos.
Ye obviu que'l conceutu d'Estáu-Nación nun furrula pa España, nunca funcionó. Esta ye la gran diferencia del nacionalismu andaluz con otros como'l vascu o'l catalán, por poner namái dos exemplos, y ye que, sol puntu de vista de la mayor parte de los y les nacionalistes andaluces, el problema Andalucía-España nun ye un problema ente dos naciones, yá que direutamente nun reconocemos a España como una nación, porque nunca lo foi. España nun ye más qu'un centralismu artificial sobre unos territorios que nada tienen que ver ente sigo. Como amuesa si non, la politización del deporte polo xeneral y del fútbol en particular, p'apelar a una supuesta identidá y unidá nacional que nun puede argumentase d'otra manera ensin cayer nel más retrógradu franquismu.
Por tou ello, y anque la situación actual ye de francu retrocesu na esquierda y nel nacionalismu (a nivel andaluz pero tamién a nivel estatal), creo que'l tiempu va danos la razón y nun va haber más remediu que reconocer el derechu d'autodeterminación a les distintes nacionalidaes que componen güei l'estáu, igual que nel so día hubo que faese coles autonomíes, que no fondero tán diseñaes como un anticipu pa la federación d'estaos.
-¿Cuál consideráis que ye l'alternativa al capitalismu en crisis?
Non hai la minor dulda: el Socialismu. Un Socialismu dende embaxo, bien trabayáu, confederal, solidariu, nuevu, pero teniendo en cuenta tola trayeutoria que tuvieron hasta güei tantu'l movimientu obreru como los distintos Movimientos de Lliberación Nacional, colos sos aciertos y los sos erros. Llatinoamérica entera, dende Cuba a Arxentina, convirtióse nuna cantera de la qu'aprender a manes enllenes.
Nun hai más, a lo último, la socialdemocracia nun demosó más que ye la cara amable del capitalismu, únicu responsable de la debacle en que s'atopa güei el mundu.
- N'Asturies, munchos coleutivos soberanistes y nacionalistes son bien críticos con que se cellebre la Feria d'Abril nos nuesos conceyos con dineru público, pos consideren que tiende a aculturizar al nuesu pueblu demientres la cultura propia del país ye caldía más marxinada. Poro, dende'l respetu a la identidá andaluza, tiéndese a pidir la so abolición na nuesa nación ¿Entendéis esa postura? ¿Creéis que la cultura andaluza foi emplegada pol españolismu dominante como ferramienta d'uniformismu cultural?
Personalmente, siéntolo enforma
pero nun toi al tantu d'esta cuestión. Supongo que pa esti
discutiniu va depender del puntu de vista y del usu políticu que
se-y dea a estes cellebraciones, pos pueden tar enfocaes dende la
diversidá cultural o pueden ser una arma de manipulación del
centralismu.
Si son entamaes poles comunidaes d'andaluces emigraos, como se fai en Catalunya o Euskal Herria, nun entendería la crítica, compartía o non la cellebración (de toes formes, recordemos que la feria d'abril ye sevillana, non d'Andalucía polo xeneral, pos cada llocalidá tien les sos propies feches pa les sos propies fiestes, como en cualesquier sitiu).
El problema puede surdir, y creo qu'asina lo entiendo de la vuesa entruga, cuando s'utiliza -como cuasi siempres- lo andaluz como bastión del españolismu (asina s'intentó nel so día cola Feria d'Abril de Barcelona) y como arma escontra los nacionalismos qu'España define como "periféricos". Por tanto, más qu'escontra de la fiesta en sí, hai de tar escontra d'esti tracamundiu de lo andaluz, al igual que n'Andalucía tamos escontra del tracamundiu de nueses mesmes fiestes y nueses mesmes señes d'identidá. Hai qu'entender que la Feria d'Abril, los traxes de flamenca, el finu o los caballistes, al igual que los nazarenos de Selmana Santa, el flamencu, la copla, o otres tantes coses que s'amuesen como traces d'españolidá, nun son españoles, sinón andaluces.
- Como se ve la realidá asturiana dende Andalucia ¿Conoceis les lluches sociales y polítiques que se tán dando y les sos organizaciones ?
Realmente la realidá asturiana, como la percibís vosotros/es, nun nos llega sacantes que se busque específicamente vía internet. Esto nun ye nenguna novedá... ¿qué ye, qu'esiste, a pie de cai, otra cosa que nun seya lo que sal pola tele"?
De toes formes, personalmente, intento tar al tantu de cómo van les coses nel restu l'estáu, y nel restu de naciones en llucha cercanes, y dalgunes de les vueses campañes sí que siguí un pocu, como la de la oficialidá de la llingua asturiana o toa vuesa relación col movimientu obrero y sindical. Amás, les relaciones del Sindicatu Andaluz de Trabayadores (SAT), del cual soi militante, cola Corriente Sindical d'Izquierda (CSI) son escelentes, y a los miembros de la CSI que tuvi'l prestu conocer (desconozo les vueses relaciones cola CSI), paeciéronme xente honesto y coles idees bien centraes.
Creo qu'esa ye una de les meyores conclusiones que podemos sacar d'esti ratu tan entreteníu que tuvimos charrando: Unidá dientro de la diversidá.
Por tou lo demás, munches gracies por dirixivos a Universu Andalucista, munchos ánimos pa siguir nesta trabayosa xera, y equí tenéisme pa tou lo que queráis.
¡Vivan Andalucia y Asturies libres y socialistas!
Si son entamaes poles comunidaes d'andaluces emigraos, como se fai en Catalunya o Euskal Herria, nun entendería la crítica, compartía o non la cellebración (de toes formes, recordemos que la feria d'abril ye sevillana, non d'Andalucía polo xeneral, pos cada llocalidá tien les sos propies feches pa les sos propies fiestes, como en cualesquier sitiu).
El problema puede surdir, y creo qu'asina lo entiendo de la vuesa entruga, cuando s'utiliza -como cuasi siempres- lo andaluz como bastión del españolismu (asina s'intentó nel so día cola Feria d'Abril de Barcelona) y como arma escontra los nacionalismos qu'España define como "periféricos". Por tanto, más qu'escontra de la fiesta en sí, hai de tar escontra d'esti tracamundiu de lo andaluz, al igual que n'Andalucía tamos escontra del tracamundiu de nueses mesmes fiestes y nueses mesmes señes d'identidá. Hai qu'entender que la Feria d'Abril, los traxes de flamenca, el finu o los caballistes, al igual que los nazarenos de Selmana Santa, el flamencu, la copla, o otres tantes coses que s'amuesen como traces d'españolidá, nun son españoles, sinón andaluces.
- Como se ve la realidá asturiana dende Andalucia ¿Conoceis les lluches sociales y polítiques que se tán dando y les sos organizaciones ?
Realmente la realidá asturiana, como la percibís vosotros/es, nun nos llega sacantes que se busque específicamente vía internet. Esto nun ye nenguna novedá... ¿qué ye, qu'esiste, a pie de cai, otra cosa que nun seya lo que sal pola tele"?
De toes formes, personalmente, intento tar al tantu de cómo van les coses nel restu l'estáu, y nel restu de naciones en llucha cercanes, y dalgunes de les vueses campañes sí que siguí un pocu, como la de la oficialidá de la llingua asturiana o toa vuesa relación col movimientu obrero y sindical. Amás, les relaciones del Sindicatu Andaluz de Trabayadores (SAT), del cual soi militante, cola Corriente Sindical d'Izquierda (CSI) son escelentes, y a los miembros de la CSI que tuvi'l prestu conocer (desconozo les vueses relaciones cola CSI), paeciéronme xente honesto y coles idees bien centraes.
Creo qu'esa ye una de les meyores conclusiones que podemos sacar d'esti ratu tan entreteníu que tuvimos charrando: Unidá dientro de la diversidá.
Por tou lo demás, munches gracies por dirixivos a Universu Andalucista, munchos ánimos pa siguir nesta trabayosa xera, y equí tenéisme pa tou lo que queráis.
¡Vivan Andalucia y Asturies libres y socialistas!
